MH017

MH017  Zo schrijf je het vluchtnummer. Het is mij niet duidelijk waarom zelfs de overheid dat niet correct doet (rvs).

Laurens van der Graaff was leerkracht aan het Geert Groote College Amsterdam toen hij op vakantie ging met vlucht MH017.

Laurens was een bijzonder mens en een bijzondere leraar Nederlands, die zijn leerlingen enthousiast wist te maken voor onze taal, poëzie en boeken.

Leerling Lotte van den Berg (19) schreef namens zijn leerlingen een in memoriam:

Laurens van der Graaff, een jonge man in de bloei van zijn leven. Hij ging 17 juli met zijn vriendin Karlijn Keijzer naar Bali. Een welverdiende vakantie. Als jong verliefd stel stapten zij het vliegtuig van vlucht MH017 in en hadden ze geen idee wat hun te wachten stond.

Vrijdagochtend kreeg ik een berichtje van een vriendinnetje: ‘Lot, niet schrikken. Misschien zat Laurens in het vliegtuig, maar we weten het niet zeker. Ik laat het weten.’ Een paar uur later werd deze angst bevestigd. Onze lievelingsleraar zat in het vliegtuig van Malaysia Airlines.

Strikes
‘Hallo! Ik ben Laurens van der Graaff en vanaf nu heb ik het genoegen jullie les te geven. Ik ben niet van de regels, maar wat ik wel wil, is dat iedereen zijn huiswerk maakt. Anders krijg je een strike. En als je vijf strikes hebt, heb je een probleem.’

De kinderen in de klas keken elkaar aan: ‘Yeah right.’ Maar hij was aardig, spontaan en slim en dus vonden we het prima.

Van die vage regel met strikes is niets overgebleven. Daar was Laurens te lief voor. Het ging hem uiteindelijk om de inhoud van je werk. Het moest met intensiteit zijn geschreven en met liefde voor het vak Nederlands. Dan was hij blij en genoot hij.

Diamonds on my neck
‘Jongens! We gaan vandaag iets leuks doen.’ Hij deelde met een glimlach, die hij overigens altijd had, de songtekst uit van ‘Sterrenstof’ van De Jeugd van Tegenwoordig. ‘Briljant is dit! Dit is zo goed jongens!’ Met veel passie stond hij de tekst voor te lezen: ‘In de lucht als sterrenstof.’ En: ‘Diamonds on my neck bitch!’

Hij liet de klas denken zoals wij nooit hadden gedacht. Er kwamen zinnen uit onze monden die wij nooit hadden gezegd. Hij liet ons gedichten schrijven en de prachtigste poëtische zinnen rolden uit onze puberende bekkies. Hij was trots en wij stonden versteld.

Laurens was altijd vrolijk en geïnteresseerd. Hij wist hoe hij zijn leerlingen aan het lezen kon krijgen en genoot van het geven van zijn lessen. Wij vonden Nederlands misschien wel de leukste les van de week. 105 minuten Nederlands? Bij zijn lessen was dat geen probleem.

Genoegen
Leegte overwon mijn gevoelens. Ongeloof, kwaadheid. Ik was verward, wij zijn verward. Want onze leraar, misschien wel de beste leraar van het Geert Groote College, is er niet meer en dat is vreselijk.

We missen je lieve Laurens. Het Geert Groote College Amsterdam, alle leerlingen, leraren, ouders en medewerkers zijn in diepe rouw, want we zijn je kwijt. Bedankt voor alles wat je ons hebt geleerd en meegegeven. We houden van je en zullen je nooit vergeten. Je was van ons en dat blijf je.

Je zei dat jij het genoegen had ons les te geven. Laurens, wij hadden het genoegen jouw leerlingen te zijn.

Lotte